Unuttum, nasıldı annemin yüzü
Unuttum, sesi nasıldı annemin.
Gece bir örtü olsun anılardan
Kara yüreğime örtüneyim
Unuttum, nasıldı annemin gülüşü
Unuttum nasıldı ağlarken annem.
Yaşam sallasın kollarında beni
Küçücük oğluyum onun ben.
Unuttum, elleri nasıldı annemin
Unuttum gözleri nasıldı bakarken.
Kuru ot kokusu getirsin rüzgar
Yağmur usulcacık yağarken.
Ataol Behramoğlu
1 yorum:
İyiakşamlar diliyorum gönlü güzel arkadaşıma..
Ne güzel ki yolu bana düşmüş yazmış..
Vesile olmuş böylece tanışmamıza...
Önce tşkler ederim..İşte bu şiir tam bana göre 2004.te annemi kaybettim...Şimdide babam çok hasta yarın ameliyat olacak..İlerlemiş prsotatı var belfıtığıda cabası:(((
İşte gurbet yine bana gurbet..Belki daha yakın olmak isteyişim bundandı...Daha sık gelip gidip görmek içindi..Artık hayırlısı olsun diyoruz..Elbette Adana büyük görkemli şehir..Yeşili bolşehir..Hele yerimiz kesin belli olsun..Ekmeğini yiyip suyunu içececiz oranında...Bana verdiğin teselliler için çok tşkler ederim..
Bu arada Bolu'nunda beş yıl ekmeğini yedim buraya ordan geldim..Ankara yolundan girişte Yiğit beton fabrikasıyla dipdibe oturdum...
Canım ziyaretine çok tşkler..Eşim sesleniyor dolaşalım biraz diye...Beklerim yine gel..
**
akasyakokusu...kayıtsızım özür..
Yorum Gönder