Tabi ki söyleyemedim babasının bu haftasonu gelemeyeceğini. Cuma akşamı yatmadan önce acaba yarın kaçta gelecek babam diye sayıklarken sessiz kalmak, son anda bir işi çıkmazsa akşama burada olur demekten başka birşey diyemedim. Cumartesi günü öğlen babasından aldı haberi. Oldukça üzüldü. İki haftadır onu göremiyorum ama anne dedi durdu.
Bu haftasonu omuzlarımda öyle bir yük vardı ki anlatamam. Üzülmesin, kırılmasın, kendini yalnız hissetmesin diye çırpındım durdum. Bir kaç küçük kriz dışında, sağ salim haftasonunu bitiyoruz.
Neler mi yaptım?
* Cuma günü akşam yemeğinde patates kızartması yemesine izin verdim.
* Cumartesi günü sevdiği bir arkadaşı ile birlikte havuza götürdüm onları. Saatlerce havuzda kaldılar, elleri ayakları buruş buruş olmuştu çıktıklarında.
* Sonra o çok sevdiği arkadaşını anne ve babasından izin alarak bize getirdik. Puzzle yaptılar, bilgisayarda oyun oynadılar.
* Pazar günü patatesli yumurta ile başladık güne.
* Hep birlikte tekrar havuza gittik.
* Şimdi de resim yapıyor. Keyfi yerinde.
Bir de saçlarını ince ince örecektim ama vakit geçti artık, pilim bitmek üzere, onu da yarın yaparız.
Hakkını yememek lazım. Ömür de olgun davrandı bu haftasonu. Kapris yapmadı, mızmızlanmadı. Yoksa bu haftasonu bitmezdi.
İşte böyle bir haftasonu daha geçti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder