45 dakika sonra mesai bitiyor. Servise binip eve oradan da arabayı alıp kızımı almaya gideceğim. Bugün bir proje hazırlayacaklardı bakalım nasıl oldu. Gerçi okulda yaptıklarını pek anlatmaz bana. Yine sır olarak kalacaktır. Bir ara aklına gelirse bir anı olarak paylaşır belki. Genelde hep böyle oluyor.
Mesela dün ingilizce sınavı olmuşlardı. Bugün babasından öğrendiğime göre o küçük sınavmış, bugün büyük sınav varmış. Bana bu sınavdan bahsetmedi bile. O da biliyor artık kime neyi ne kadar söyleyeceğini.
Büyüdükçe aramızdaki iletişim daha da azalacak diye korkuyorum. Çok mu detaylara takılıyorum. Bilmiyorum.
Büyüdükçe zorlaşıyor gerçekten ya da ben böyle düşündükçe zor geliyor bana. Bunu da bilmiyorum. Ama kendimi yola sokmak istiyorum. Sanırım çizgiyi aşıyorum.
4 yorum:
Ben de benzer sıkıntıları yaşadım zamanında. Bana verilen bir öğüdü paylaşayım. Akşamları ona işte neler olduğunu, komik şeyleri, başından geçenleri anlat. Bir süre sonra o da paylaşmaya başlıyor ve kendiliğinden o sohbetleri başlatır hale geliyor.
Haklısın aslında, ben de ona pek anlatmıyorum. İnsanın arada bir yukarıdan kendini izleyememesi ne kötü. Tavsiyen için çok teşekkür ederim. Hemen deneyeceğim.
Kızınızla sağlıklı iletişim kurabilmek sizin için fazlasıyla önemli... Umarım, bu blogu ergen annesi zamanlarınızda da tutmaya devam edersiniz. Çok eğlenceli(!) olacağı kesin:)
Aslı Hanım'ın önerisine özellikle "ergen annesi" olduğunuzda çok ihtiyacınız olacak...
Sevgili Hayriye hanım,
Umarım devam ederim yazmaya. O günler geldiğinde sizden öğrenecek çok şey olacak eminim.
Selamlar
Yorum Gönder