Pazar gününden beri burnum tıkalı, gözüm akıyor.
Dün gece nefes alamayacak kadar tıkalıydı burnum. Annem aklıma geldi hemen. Burnunda et olduğu için sürekli ağzından nefes alırdı ve bu durumdan hiç yakındığını duymadım. Çok sabırlı bir kadındı. Sonra başladım ağlamaya, hazır gözüm de akıyorken bir de ağıt karıştırdım araya.
Sabah işe geldiğimde burnum tıkalı, gözümde yine yaş. Revire gidiyorum, yolda nasıl olsa kimse anlamaz diye yine ağlıyorum. Salya sümük hem de. Doktorun yanına girdim başladım yine ağlamaya. Saman nezlesi olmuşum.
Sonra bir ara internette gezineyim dedim. Her okuduğum yazı da yine ağlamaya başladım. Şu saman nezlesi benim ağlangaç bünyeme hiç iyi gelmedi. Ulu orta her yerde ağlıyorum. Sorana da saman nezlesi olmuşum diyorum.
İyi bahane.
2 yorum:
Gecmis olsun, tez vakitte atlatirsin umarim...bazen bana da oluyor oyle, vara yoga aglayasim geliyor benim de...iyidir belki de...Saglik dolu, sIkIntIsIz ve bol neseli gunler dilerim...Bebisle ilgili herseyin yolunda olduguna da sevindim...
ve otomatik mesajim;"geldim, seni okumayi seviyorum, okudum ve gidiyorum"
Sevgiler ;)
Benim de hamileliğimin yarısı ona buna ağlamakla geçti. Bahar da geliyor. Keyfiniz daha iyi olacaktır eminim. Bir de yaz bebeklerini en iyi tarafı 3.5 ay yaz tatiline fırsat tanımaları.
Yorum Gönder