Bizim kız babaannesi ve dedesiyle Mersin' e gitti, hala dönmedi.
Bir saat önce aradım.
Ben: Kızım merhaba, nasılsın?
O: İyiyim anne.
Ben: Ne zaman geliyorsunuz?
O: Biraz sonra çıkacağız. Anne biliyor musun, çok temiz bir yazlık bulduk. Çok temiz biliyor musun?
Ben: Öyle mi ne güzel?
O: Bikaç gün sonra gelip, burada kalacağız. Sen de istersen gelebilirsin anne.
Ben: Tamam kızım. Ne kadarmış kirası?
O: Bilmiyorum anne. Ama çok temiz. Bir odası var, mutfağı ile salonu da birleşik.
Ben: Tamam. Ne zaman geliyorsunuz?
O: Sen uykun gelirse yat anne, ben de anahtar var.
Ben: Eve mi geleceksin, babaannende mi kalacaksın?
O: Eve gelirim.
Ben: Tamam ben bekliyorum seni.
Temizliğini beğenmiş benim kızım yazlığın. Çok güldüm.
O kadar mutlu geliyordu ki sesi, çocuk olmak istedim. Büyüyünce neden hep daha zor mutlu oluyor insan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder