Çok değil iki hafta önce yukarıdaki güzergahı izleyerek bayram tatilini geçireceğimiz yere gitmiştik. Yola çıkmadan önce sahil yolundan gitmeyelim diye kararlaştırdık. Herkesin dediği gibi Konya üzerinden gidecektik. Depoyu doldurduk ve yola koyulduk. Arabayı ben kullandım bu sefer, bizimkiler keyif yaptılar. Ereğli sapağına kadar haritaya ihtiyacımız olmadan devam ettik. Sonrasında haritaya bakarak Karaman üzerinden gitmeye karar verdik.
Aşağıdaki fotoğraflar Karaman' ın keçilerine ait, koyunlarını göremedik. Bazı yerlerde durup keçi sürülerinin geçmesini bekledik, kocaman çoban köpekleri gördük sürüyü koruyan, küçük kızlar gördük yüzlerce keçiye çobanlık yapan.
Bugüne kadar ismini dahi bilmediğimiz yerlerden geçtik, belki bir daha hiç görmeyeceğimiz yerleri gördük. Köylerin daracık sokaklarında ilerledik.
Aşağıdaki resim Taşkent' de gördüğümüz Kıble Kayasına ait. Devasa bir kaya, haşmetli. Kocaman bir kayanın gölgesinde yaşamak nasıldır acaba? Kahvede oturanlara sormak geçti içimden.
Haritada kıvrımlar arttığında babamız geçti direksiyona. Daracık yollarda ilerledik kıvrım kıvrım, uçurumların kenarından geçtik. Kayaların üzerinden akan küçük şelaler gördük. Bazı yerlerde iş makinaları vardı yol kenarlarında. Sanki biz geçmeden az önce açılmıştı yol. İlk biz geçiyorduk, tenha yollardan.
Her ne kadar gideceğimiz yere varmamız bir saat gecikmeli de olsa geçtiğimiz yollar, gördüğümüz yerler çok güzeldi.
Ömür, yol boyunca hani denize gidecektik, ne işimiz var dağların arasında dedi durdu. Ne zaman varacağız sorularının cevabını ise hiçbirimiz bilmiyorduk.
Alanya' ya inerken nem bulutlarının gizlediği denizi hayal meyal gördüğümüzdeki sevincimiz herşeye bedeldi. Gidilen tatil yeri ve birlikte olmanın verdiği mutluluk ise paha biçilmez.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder